فرآیند لحیم کاری به این صورت است که از ذوب قلع فلز برای پر کردن شکاف اتصال بین دو جسم فلزی استفاده می شود تا اطمینان حاصل شود که دو جسم فلزی به طور کلی به هم متصل هستند و استحکام و رسانایی اتصال بین دو جسم فلزی حفظ می شود. پایداری فرآیند لحیم کاری ارتباط نزدیکی با پارامترهای فرآیند مربوطه در فرآیند لحیم کاری دارد که عمدتاً شامل عوامل کلیدی زیر است: 1. خواص مواد سطح جوش قطعات فلزی. 2. تمیزی سطح جوش. 3. مقدار لحیم (مقدار لحیم); 4. دمای جوش 5. زمان جوش. خواص مواد سطح جوش قطعات فلزی و تمیزی سطح جوش را می توان به طور موثر توسط طراحی ساختار محصول کنترل کرد. در لحیم کاری دستی معمولی، سه فاکتور مقدار لحیم کاری (حجم لحیم کاری)، دمای لحیم کاری و زمان لحیم کاری تنها با مهارت های عملیاتی اپراتور لحیم کاری قابل دستیابی است. استفاده از تجربه عملیاتی برای تعیین کیفیت لحیم کاری تنها با کنترل کیفی فازی قابل انجام است. کیفیت جوش متاثر از سطح فنی اپراتورها و نوسانات عوامل خلقی بوده و نوسانات خاصی خواهد داشت. عیوب محصول ناشی از عیوب جوشکاری بخش بزرگی از آمار علت مشکلات کیفیت محصول را تشکیل می دهد. بنابراین استفاده از فرآیندهای جوشکاری اتوماتیک می تواند میزان لحیم کاری (میزان لحیم کاری) در پروژه جوشکاری، دمای جوش و زمان جوشکاری را کاهش دهد. عوامل از کنترل کیفی فازی مصنوعی به کنترل کمی هوشمند بهبود یافته اند. این یک اقدام بسیار ضروری برای اطمینان از ثبات و پایداری کیفیت جوش قطعات جوش داده شده است. از سال 2019، شرکت تور الکتریک برای اصلاح فرآیند تولید جوشکاری سرمایه گذاری کرد، جوشکاری قطعات رسانا در تولید SPD را از جوش دستی به جوشکاری ماشین جوش اتوماتیک تغییر داد و نرخ صلاحیت محصولات SPD را از 95٪ به 99.5٪ افزایش داد. زمان کار بدون دردسر 30 درصد افزایش یافته است که مبنای تکنولوژیکی خوبی برای تولید محصولات SPD با کیفیت پایدار فراهم می کند.